Leuk je te ontmoeten!

Een aantal jaar terug speelde mijn zoontje graag Farmville. Zo’n slim ontworpen spel waarin altijd iets gebeurt, ook als je niet speelt.

Op een nacht word ik wakker. Pikkedonker.
Volgens mij hoor ik iemand naar de wc gaan, maar hij komt niet meer terug.
Ik sluip de trap af en stap de fel verlichte woonkamer binnen.

Op de bank zit mijn zoon.
Hij plukt graan voor zijn varkens.

En ineens valt alles op zijn plek.
Zijn vermoeide gezichtje.
En zijn vraag van die middag:
‘Is een uur altijd een uur?’
Toen vond ik dat nog een vreemde vraag.
Nu snap ik het.
Hij vroeg of zijn schermtijd ’s nachts ook door telde.
Hij doet dit vaker!

Ik tel tot tien, ga naast hem zitten en sla een arm om hem heen.
Hij barst in huilen uit.
‘Wat moeten we nou?’ vraag ik.
Hij snuift en fluistert: ‘Ik kan niet stoppen met eraan denken. Geef de iPad maar terug aan opa en oma.’



Die ochtend zit ik, moe maar wakkerder dan ooit, in de trein naar mijn werk als game designer.
Mijn hoofd maalt.
Mijn werk draait om hetzelfde principe: gedrag ontwerpen.
Hoe verslavender, hoe beter.
En dat wringt.

Jij weet vast ook dat de ontwikkelaars in Silicon Valley hun eigen kinderen weghouden van de spullen die ze zelf maken.
Dat zegt genoeg.



Hieruit groeide een idee.
Wat als we diezelfde verslavende technieken gebruiken om gedrag te veranderen in een richting die wél klopt met wat we belangrijk vinden?

De afgelopen vijftien jaar heb ik talloze speltechnieken ingezet bij projecten rondom gedragsverandering.
En ik zag - in de praktijk én in onderzoek - hoe krachtig die technieken kunnen zijn.
Niet alleen om ons vast te houden, maar ook om iets in beweging te zetten.

Ik ontwikkelde keynotes en trainingen waarin al die verhalen en kennis samenkomen.
Omdat ik geloof dat we moeten begrijpen waarom games zo verslavend zijn. Waarom we - of onze kinderen - willen blijven spelen.
Maar vooral, hoe we die kracht kunnen gebruiken en vertalen naar iets dat we wél willen.

Na mijn opleiding tot interactie ontwerper aan de TU Delft schoolde ik mij als gamedesigner, NLP practitioner, scrum master, trainer, coach, praktisch filosoof en socratisch gespreksleider. 
Al die stappen brachten me dichter bij één ding: begrijpen waarom mensen doen wat ze doen.

Ik geloof dat wij als individu en als maatschappij een beweging moeten maken van consumeren naar creëren. Ik zou graag willen dat we in plaats van ‘Dit is lekker’ of ‘Dit is smerig’ gaan denken: ‘Wow, hoe is dit gemaakt?’. Dat we in plaats van ‘Dit was leuk’ of ‘Dit was saai’ ons gaan afvragen: ‘Oh, waarom zouden ze dit zo gedaan hebben?’ 


Stel je voor dat we in plaats van oordelen ons telkens verwonderen.
Dáár begint verandering.